NOORD-FRANKRIJK: L’AISNE

Gîtes de france: Les Volets Bleu

• 

• 

• 

• 

• 

Het is de laatste keer dat we op reis gaan dit jaar en voor de verandering is het eens niet met de camper. Ookal is het nog maar sinds oktober geleden, toch begint het alweer serieus te kriebelen om met onze camper weg te gaan. Maar oké, in deze periode van het jaar is een huisje wel wat comfortabeler. Ook voor Georges is het aanpassen, want als hij nog maar een grasveld ziet dan denkt hij al dat het een camping is en vraagt zich dan ook af waarom we nu in een huisje logeren. Hij is duidelijk al een kampeerder in hart en nieren. Het huisje is zeker een aanrader. Het ligt in het rustige en stille Arrancy. Dicht bij Laon. We zijn hier samen met mijn ouders, zodat we dan ook samen oudejaarsavond kunnen vieren. We zijn totaal niet voorbereid en weten dus niet wat deze streek in de aanbieding heeft, we zijn benieuwd.

Abbaye de Vauclair

• 

• 

• 

• 

• 

Ik wil al eerst sorry zeggen tegen de geïnteresseerden aanwezig hier, maar geschiedenis en oorlog is nog nooit echt mijn ding geweest. Maar heel dit gebied is getekend door de oorlog. Toch vind ik het indrukwekkend om ruïnes te bezoeken. Het is gewoon gek wat ze vroeger, zonder al die hulpmiddelen, konden bouwen. Abbaye de Vauclair is een mooie site die je gratis kan bezoeken. Wij vinden het zeker de moeite waard hier even te stoppen. Als de site je niet echt zou interesseren, ja kan er ook heel mooi wandelen ;).

Craonne

• 

• 

• 

• 

Chemin des dames is een bekende weg in deze regio met heel wat monumenten die de oorlog herdenken. Langs deze weg heb je ook plateau de Californie. Je zou hier mooie vergezichten hebben, maar Georges heeft al geen zin meer om uit te stappen en het is al na 12u als we daar toekomen. Er staat een wandeling aangeduid, maar een afstand of duur staat er niet bij… Best vervelend dus. We, mijn ouders en ik (Bert blijft in de auto met Georges), beginnen te wandelen maar merken al snel dat we niet de volledige wandeling gaan kunnen doen en dus keren we terug. Geen vergezichten dus… We rijden verder met de auto tot aan Craonne, wat het einde is van plateau de Californie. Craonne is een dorp die volledig verwoest is door de oorlog. Je ziet nog putten en hier en daar een steen, maar that’s it. Moeilijk in te beelden dat hier ooit nog kindjes hebben gespeeld in de straten… Best wel heftig vind ik dat. Ze hebben Craonne trouwens heropgebouwd, maar naast het oude dorp.

Wandelingen

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wat is dit een prachtige streek om te wandelen. Mooie en rustgevende natuur. Ook lac de l’ailette is een aanrader. Dis is het meest gekend omdat Center Parcs gelegen is aan het meer. Maar je kan er ook hele mooie wandelingen maken als je niet in het park verblijft. Toch zalig als je je deur opendoet en direct in de natuur kan wandelen zonder eerst een stuk met de auto te moeten rijden. Dit is iets waar ik het bij ons wel moeilijk mee heb… Al die bakstenen en de weinige ongerepte natuur. Maar als we op reis zijn is dat iets waar ik dan des te meer van kan genieten. Wandelschoenen aan en hup weg zijn we.

Zonsondergang

• 

• 

• 

Wauw, wauw, wauw. Hier zijn niet veel woorden nodig. Deze prachtige zonsondergang is er eentje om U tegen te zeggen. De roze lucht veranderd elke seconde en dus worden er veel foto’s genomen. En neen, ik heb de foto’s niet bewerkt en heb voor jullie een selectietje uitgekozen ;).

Longpont – Caverne du Dragon

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Vandaag zijn we alleen op stap met ons 3 (en Basiel natuurlijk ook). We rijden een eindje richting Le Lagon Bleu en maken een tussenstop in Longpont. Een prachtige abdij of wat er toch van overblijft. We kunnen niet binnengaan, er hangt ook niets uit van bezoekuren ofzo dus geen idee of je het wel kan bezoeken op andere tijdstippen. Maar ik vind het wel de moeite om eens te zien. Ook het pleintje dat voor de abdij ligt is idyllisch en de huizen eromheen hebben iets weg van een Engels dorpje. Daarna rijden we verder richting het blauwe meer. Dit zou omgeven zijn door witte stranden en dus zeker een bezoekje waard. Maar ons zou ons niet zijn moest alles vlekkeloos verlopen. Het meer is blijkbaar volledig afgesloten. Er is wel een restaurant bij en je moet aanbellen aan de poort bij het restaurant om zo op het domein te kunnen komen. Er wordt dan natuurlijk verwacht dat je iets consumeert… Nu, wij zouden dit allemaal wel gedaan hebben, ware het niet dat het maandag sluitingsdag is van het restaurant… En welke dag zijn we vandaag, right, maandag dus. Bummer… We rijden de volledige toer rond het meer in de hoop een glimp er van op te nemen, maar je kan het op geen enkel punt zien. Echt niet te geloven. Tijdens het rondrijden aan 2 locals nog gevraagd of je het echt nergens kan zien, maar helaas. Het enige voordeel aan deze trip is dat Georges al heel de tijd ligt te slapen. Hij heeft het nodig, want zijn humeur is niet echt top vandaag. We rijden terug naar het huisje en stoppen nog even bij Caverne du dragon. Dit is een museum langs Chemin des Dames, die gesloten is deze tijd van het jaar, maar er staan prachtige houten beelden die toch een fotootje waard zijn. Na een ‘kort’ ritje van 3.5 uur zijn we terug aan het huisje.

Coucy

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Coucy is gekend voor de vergezichten die je hebt van aan het kasteel. Maar als we opstaan is er echt een hele dichte mist. We twijfelen of we wel tot daar gaan rijden, want is toch driekwartier van aan ons huisje, maar we vertrekken toch. Als we toekomen is de mist al redelijk wat weggetrokken en we hebben geluk, het kasteel is open voor bezoekers. We zijn daar echt helemaal alleen. Tijdens ons bezoek zijn er nog 2 koppels toegekomen, maar dat is alles. Ik kan me wel inbeelden dat op zonnige zomerdagen er hier wel heel wat mensen naar toe komen. De entree is €6 voor een volwassene. Kindjes zijn gratis en Basiel mag ook mee naar binnen. Georges is hier helemaal in zijn nopjes. Hij zal toch die geschiedenismicrobe niet van mij geërfd hebben… Hij verteld er op los en laat zijn fantasie de vrije loop. Echt zalig om hem bezig te horen. Een groot deel van het kasteel is ook onderkelderd, wat toch echt te gek is voor woorden. Hoe maakten ze dat toch allemaal vroeger! Iedereen is blij dat we het er toch op gewaagd hebben om tot hier te rijden. Een meer dan geslaagde dag.

Drone

• 

• 

Het is eindelijk zo ver. We hadden onze drone op reis in Oostenrijk al eens getest, maar dat was niet echt een groot succes. En ik dacht, hier moeten we dit nog eens proberen. We hebben de ruimte en de tijd om te oefenen. Het kind in Bert komt terug naar boven om de drone te besturen. Er is een klein beetje wind, die het er toch echt wel niet gemakkelijk op maakt om de drone op één plaats stabiel te laten vliegen. We proberen wat filmpjes en foto’s te maken als test, tot plots de drone in de boom hangt! Ik begin te lachen, want oh my god wat is dit toch weer typisch iets voor ons! Hij valt naar beneden en we houden onze adem in. Als hij van op die hoogte op de grond valt, dan zal onze drone voor de vuilbak zijn. Maar we hebben echt zovéél geluk dat hij blijft hangen aan de onderste tak van de boom, waardoor we er hem gewoon kunnen uitplukken. Fieeeuww! De 5 minuten vliegtijd zijn snel om, maar we hebben toch weer al wat meer bijgeleerd, vlieg zo ver mogelijk van de bomen :).