BUTTE DE CHALMONT: DE VERDWENEN SOLDATEN VAN FRANKRIJK

Butte de Chalmont. Geen idee of dit bij iemand een belletje doet rinkelen of jullie hier überhaupt al eens van gehoord hebben. Voor ons was het totaal onbekend. Hoe we hier dan gekomen zijn? Ik zag dit op de kaart staan en we vonden het wel leuk om eens rond te rijden om dit te zien. Geen idee wat we moesten verwachten of wat het ging zijn.

PAUL LANDOWSKI

Geschiedenis, het is nooit mijn sterkste vak geweest. En eerlijk, ik ga hier nu misschien héél wat mensen tegen de schenen schoppen, maar kijk eerlijk is eerlijk. Het zegt me ook niet veel en ik kan het niet onthouden. Al die datums en namen enzo het blijft toch wat chinees voor mij. Maar zo af en toe is er toch iets dat blijft hangen en me omver blaast, zoals dit monument. Daarom ook dat ik het hier een plekje op mijn blog wou geven. Dus neem ik jullie even mee in mijn teletijdmachine naar het jaar 1935. Are you ready for a little bit of history? Here we go!

Na de Tweede slag van de Marne kreeg soldaat Paul Landowski de opdracht een monument te maken om de verdwenen soldaten te herdenken. Die naam zegt je waarschijnlijk niets, net zoals het mij ook niets zei. Maar het is diezelfde Paul Landowski die het, bij iedereen gekende, Christusbeeld in Rio de Janeiro maakte.

LES FANTÔMES: SOLDATEN WORDEN SPOKEN

Dit verklaart ook al wat van de afmetingen van dit monument. Want amai hoe groot zijn die soldaten! Dat ze dan nog eens op een heuvel te midden het ‘niets’ staan, maakt het des te indrukwekkend. De beeldengroep van 8 soldaten wordt Les Fantômes genoemd. Hun ogen zijn gesloten, omdat ze spoken geworden zijn. Ze stellen elk een Frans legerkorps voor: de jonge rekruut, een geniesoldaat, een mitrailleurschutter, een handgranaatwerper, de koloniale soldaat, een gewone internist en een piloot. Voor de oplettende lezer onder ons, hebben we nog eentje te kort om aan 8 te komen. Het naakte beeld en dus de 8ste van de groep, stelt de jonge held, een martelaar, op weg naar de hemel, voor.

Naast deze beeldengroep heb je ook nog het beeld onderaan de heuvel. Die net zoals de soldaten gemaakt is van roze graniet. Het is een vrouw met een schild waarop staat: Liberté, Egalité en Fraternité of wel: Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap.

Dit is één van de meest indrukwekkende oorlogsmonumenten die ik al gezien heb. Ook omdat het lijden van de soldaten centraal staat in plaats van de glorie. Deze boodschap maakt me stil en bezorgd me kippenvel. Zelfs nu ik dit hier schrijf voel ik het weer tot in het diepste van mijn zijn. Ga er heen, voel het, ervaar het en kom terug met een ervaring rijker.

Wij hebben zelf wat moeten zoeken om het te vinden, dus geef ik nog dit mee. Het monument ligt langs de D229 tussen Wallee en Beugneux.

Zoek je nog meer leuke plekjes in Frankrijk. Bekijk dan hier mijn posts van Frankrijk.