Burn-out: een kans om dichter bij jezelf te komen

BURN-OUT: EEN KANS OM DICHTER BIJ JEZELF TE KOMEN

Holy Moly. Nooit gedacht dat ik die woorden hier ging gebruiken. Het woordje kans gelinkt aan burn-out? Een gewaagde keuze I know. Maar na 2,5 jaar kan ik het eindelijk zo zien. Ik heb er wel best veel tijd over gedaan. Mijn tijd. En zo hoort het te zijn, iedereen heeft zijn tijd nodig om alles een plek te kunnen geven. Want jezelf heropbouwen van scratch dat kan toch niemand in 1, 2, 3?

Het leven na een burn-out. Het is niet simpel, allesbehalve zelfs. Je klimt uit een dal waar het donker, zelfs op momenten zwart is. Wie mijn vroegere post ‘genees jezelf de rest komt later‘ reeds gelezen heeft, weet dat ik er al een heuse beklimming heb opzitten. Het is nu 1 jaar geleden dat ik er definitief voor koos om mijn vast contract te beëindigen bij mijn werkgever en te gaan huismoederen. De beste beslissing die ik voor mezelf, maar zeker ook voor ons gezin kon nemen. Weg van de rat race, deadlines, drukke agenda’s…

Was het een simpel jaar? Alles behalve. Ik moe(s)t mezelf heruitvinden. Het lijkt een heuse opdracht om met jezelf van nul te herbeginnen. Maar nu zie ik het stillaan als een kans die ik gekregen heb. Ik sta dichter bij mezelf dan ooit te voren. Ik bouwde mijn blog verder uit, volgde een fotografie cursus van Newbie tot Fotofreak (een echte aanrader trouwens), deed aan yoga, las boeken, volgde leerrijke webinars, luisterde mega inspirerende podcasts, werkte in de tuin, deed zoveel mogelijk met de fiets, beluisterde muziek… En dat doe ik nog allemaal tot op de dag van vandaag. Behalve de fotocursus die is afgelopen, maar het fotograferen zit nu nog dieper in mijn vezels verweven dan ooit te voren, dank u An ;)! Maar het belangrijkste van al, ik heb tijd voor mezelf, voor Georges en voor Bert. En tijd kan je maar 1 keer investeren.

Ik ben gegroeid, zo gek om dat nu in te zien en te kunnen zeggen. 1 jaar geleden had ik je niet geloofd moest je dit gezegd hebben. Ik voel me als een zalm in het water. Ik zwem tegen de stroom in, maar vooral met mijn stroom mee. En dat voelt zo goed! Het zorgt er ook voor dat ik meer weerbaar geworden ben tegenover de moeilijke dingen die op mijn pad komen. Niet sterker, dat is niet het juiste woord. Want sterkte heeft niets te maken met weerbaarheid in mijn ogen. Het boek Leven zonder zorgen van Dale Carnegie heeft mijn ogen open gedaan op een manier dat mijn ongeordende gedachten plaats maakten voor rust en vrijheid in mijn hoofd. Het feit alleen al dat je dat echt kan leren, is bijna te gek voor woorden. En als ik dat kan leren, dan kan jij dat zeker ook!

Geloof niet alles wat je denkt!

En al deze ervaringen hebben er toe geleid dat wij (vanaf dit stukje mag ik vanuit wij, Bert & mezelf, spreken) steeds meer kiezen voor een minimalistische levensstijl. We hebben 9 jaar geleden ons huis gekocht, maar voelen nu aan alles dat dit niet meer echt ons huis is. Het is te groot, te luxueus zelfs bijna. En voor nu ontsnappen we dan met onze camper, want als dat geen minimalistisch leven is dan weet ik het ook niet meer. En dan voelen wij ons zo goed! Dat is echt onze happy place. Best gek eigenlijk, want dan zitten we met 3 en onze hond in een heel kleine ruimte. Maar zelfs in die 4 jaar dat we op deze manier reizen hebben we daar eigenlijk nog nooit nadelen aan ondervonden. Geen ruzies, onenigheden, stress… Gewoon vrij zijn, in de natuur en dat samen beleven, dat is het enige wat telt!

En dat willen we natuurlijk niet enkel op reis ervaren, maar ook zoveel mogelijk thuis. Een nomadisch leven, daar hebben we al uitvoerig over gepraat, maar we denken allebei dat dit niet voor ons is weggelegd. Hoe leuk we the vanlife ook vinden, we hebben graag een vaste stek waar we terug naar toe kunnen. Een tiny house, containerwoning… dat speelt in ons hoofd. Meer dan ooit zelfs. Dus wat dat betreft staan we zo wat op een kruispunt. Welke weg slaan we in? Waar gaan we wonen? Ik hoop dat 2021 raad zal brengen op dat vlak en dat we onze plek in de natuur kunnen vinden. En zo blijven we groeien. Dichter naar onszelf, maar vooral ook naar elkaar.

So remember: every day is a chance for a new beginning!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *